سلام

چند وقتی بود که می خواستم یه باب جدیدی به نام هنرهای رزمی توی وبلاگ باز کنمبه همین خاطر صلاح دیدم که اول از همه به شما بگم که اصلا این هنرهای رزمی مال کجاست به همین خاطر این مقاله رو که در واقع از استاد کوه کمره ای(یکی از استادان بزرگ جیت کاندو) است اما توسط شاگردش نقل شده رو به کمک دوستان تهیه کردم.

حتما این مقاله رو بخونید که اگه نخونید خیلی ضرر کردید

_­­رازهای پنهان تاریخ هنرهای رزمی

اکنون که شاخه‌های زیادی از هنر‌های رزمی دنیا را فرا گرفته و علاقه‌مندان این هنرها از طریق فیلم‌ها و رسانه‌ها هر یک به شاخه‌ای از این علاقه‌مند شده‌اند هنوز به چند سؤال مهم درباره‌ی تاریخ این هنر‌ها و چگونگی پیدایش مکاتب و آیین‌های جوان مردی از دل این هنر‌ها و همچنین موطن آن‌ها پاسخ دقیق داده نشده است لذا اینجانب صلاح دیدم مطلبی کلیدی در این زمینه را که به لطف خدا در نزد ما معلوم و مبرهن می‌باشد امام عامه‌ و حتی بسیاری از بزرگان خانواده‌ی رزمی از آن بی‌خبرند را بیان و در واقع‌ فاش نمایم.و این فقط و فقط به پاسداشت زحمات استاد عزیزم میر حسن کوه کمری و با اذن ایشان انجام دادم. زیرا به زعم ما چپاول اندیشه و علم از سوی رندان بسیاری سال‌ها گریبان گیرایشان شده چیزی که سال‌ها تأثیر ایشان را بر روی افکار عمومی جامعه‌ی رزمی مخفی نگهداشت، غافل از اسناد و مدارک سخنان خود را در حین عنوان مقاله آورده‌ام و بعضی دیگر را کسانی که علاقه‌مندند بدانند می‌توانند از طریق ارتباط با دفتر آموزشگاه تندر کسب اطلاع کنند.

الف) کسانی که از این حقایق باخبرند بسیار انگشت شمارند و تازه آن عده‌ی کم هم در سکوتی طولانی به سر می‌برند و منشأ اصلی هنرهای رزمی، چینی‌ها نبوده‌اند بلکه این هنرها بین ایرانیان و توانیان بوده است. قدیمی‌ترین اسناد تاریخی هنر‌های رزمی، مربوط به تصاویر برجسته‌ سنگی متعلق به «500» سال پیش است که در منطقه بابل کشف شده و در واقع همان ایران قدیم است. توران همان سرزمین ترکستان است که در زمان حکومت فریدون بر ایران، توران همان سرزمین ترکستان است که در زمان حکومت فریدون بر ایران، یکی از پسران او به نام تور متولی آن بود و به همین دلیل نام آن را توران نهادند. منشأ هنرهای رزمی کنونی در واقع همین ترک‌ها بوده‌اند که ظاهراً بعد از اسلام زمانی که این سرزمین را اویغورستان می‌نامیدند و پس از تصرف سرزمین چین که اوریغورها «200» سال حاکمان مطلق آن شدند، این هنرها در این سرزمین توسعه یافت و بیشتر، مرکز گسترش آن را شهر «شانگ سی» در استان «هبی» البته با اسامی کنونی آن می‌دانند. این استان همسایه‌ی استان چینی و بودائی نشین «هنان» می‌باشد که معبد شائولین در آن است وبه غلط به دلیل آنکه حکومت کنونی چین بودائیست آن را منشأ هنر‌های رزمی به دنیا معرفی کرده‌اند که این یک دروغ تاریخی است.

ب) ترکستان یا توران سرزمینی پهن‌آور در شمال چین است که از یک سو همسایه‌ی ایران و از سوی دیگر همسایگی چین را داراست و ساکنان آن قبایلی ترک زبان بوده‌اند که ترک‌های دیگر نقاط یا نوادگان آن‌ها هستند یا توسط آن‌ها ترک زبان شده‌اند.

ج) این سرزمین منشأ و محل اسکان چندین قبیله‌ی تقریبا هم نژاد از قبیل اویغور‌ها، ختا‌ها، اقوزها و ترکمن‌ها می‌باشد که بعضی از این اقوام اکنون صاحب سرزمینی مستقلند از جمله قرقیزها‌، این سرزمین قریب به 50 سال است که طی انقلاب مانویی کمونیستی و جریان استحاله‌ی فرهنگی مانو از قصد به دلایل بسیار از صفحه روزگار محو شده و نام آن به ایالت «سین کیانک» تغییر نام داده است و اهالی آن واردار شده‌اند به جای زبان ترکی حتی الامکان به چینی تکلم کنند. این ترک‌ها که ریشه و حقیقت اکثر –‌ترک‌های آسیای میانه می‌باشند، انسانهایی جنگاور و دلیر بوده‌اند که سالهای متمادی از چین تا آسیای صغیر عرصه‌ی تاخت و تاز آنها بوده است و حکومت ایران و چین نیز سال‌ها در دست همین اقوام بوده یعنی سلجوقیان، تیموریان و غزنویان.

د) شباهت ظاهری ترک‌ها، مغول‌ها، چینی‌ها و منچوها سبب شده است که مردم دنیا در تشخیص به اشتباه بیفتند و استحاله فرهنگی کمونیست‌ها و دست کاری تاریخی آنها و در ضمن سست عنصری برخی تاریخ‌نویسان چینی سبب شده که دوره‌های حکومتی این اقوام در چین جزو سلسله‌های حکومتی چین حساب شود. اما اگر کمی دقت شود ترک‌ها از نظر جسمانی بسیار با چینی‌ها متفاوت‌اند و دارای بدن‌های تنومند و قوی می‌باشند که واژه‌ی «یغور» که در واقع از کلمه‌ی «اویغور» گرفته شده دلیل بر همین مدعاست.

ه) پس از اسلام تقریبا همه‌ی این اقوام ترک به علل مختلف و از جمله آنکه همیشه تحت تأثیر فرهنگ ایرانی بوده‌اند و دیگر آنکه روح سلحشوری و جهاد را در اسلام می‌دیدند به اسلام گرویدند و در میان چینی‌ها به «هویی»ها یا اقوام «هو»‌ شهرت یافتند.

و) چینی‌ها در جست‌ و جوی معنای کلمه‌ی «گریش» که کلمه ترکی به معنایی بسیار عمیق است و ریشه در فرهنگ رزمی اسلامی ترک‌ها دارد کلمه باستانی «کونگ فو» را بکار بردند که در حقیقت به معنی عام، «حکمت» است و قبل از ظهور و بروز هنر رزمی در بین آنها به حکما اطلاق می‌شد و هیچ ربطی به رزمی نداشت از جمله حکیم معروف «کونگ فو زو» یا استاد کونگ فو که به یونانی «کونفوسیوس» اطلاق می‌شود و اساساً رزمی کار نبوده است.

ز) کلمه‌ «ووشو» ابتدا به ساکن «کوراوشو» یا «کیو شو» بوده است که به معنی هنر ملی است و برگرفته از اپرای چینی و همان آکروبات چینی است و کلمه «وو» در چینی به معنی «من» است نه «رزم»، ریشه‌ی اصلی آن از ترک‌ها به چینی منتقل شده، آن هم به صورت محدود ، کلمه‌ی «وور» در ترکی است به معنی «بزن» و «ووروش» به معنی «زدن» که چون چینی‌ها مخرج «ر» ندارند و نمی‌توانند «ر» را تلفظ کنند می‌گویند «ووئوش» که بعدا‌ً به «ووشو» تبدیل شد.

نتیجه آنکه هنرهای رزمی که اکنون به کونگ فو چینی یا بوکس چینی یا ووشو مشهور شده‌اند در واقع در بین ترک‌های ترکستان است که اکنون بیشتر آنها مسلمانند و به قوم «هویی» یا «هو» مشهور می‌باشند که «وانگ یو» و «کارتر وانگ» و حتی «بروس لی» یا کارگردانی مانند «آنگ لی» که فیلم عظیمی مثل «ببر خیزان، اژدهای پنهان» را ساخته و حتی بیشتر قهرمانان آن فیلم از این طایفه‌اند، و اگر کسی بخواهد حقیقت آن را اخذ کند باید به نزد اساتیدی که در بین این قوم هستند برود که بسیار در آموزش رازدار و مخفیکارند و اصلاً اسرار رزمی نزد آن‌ها بوده است نه بین چینی‌ها، حتی تعصب ملی هم بین اینها بوده نه چینی‌ها که اکنون مردم دنیا همه‌ی آن‌ها را چینی خطاب می‌کنند در حالیکه هم به ترک بودنشان تعصب دارند و هم مسلمان بودنشان. پس فلسفه‌ی هنرهای رزمی نه به تائوئیسم ربط دارد دارد و نه به ذن، بلکه ادیان سعی در خوراندن دین خود که در بسیاری مواقع اقتباس شده‌ی ناقصی از اسلام می‌باشد، به هنر‌های رزمی نموده‌اند. این هنرها توسط ترک‌ها به چین و ژاپن و از طریق منچوری به کره رفته است و به ووشو، کاراته و تکواندو تبدیل شده است.

اما توسط چه کسی و چرا این بلبشوی تاریخی دامن زده شد؟

باید گفت توسط یکی از بزرگترین هنرمندان رزمی صد سال اخیر جناب «وانگ ژی پینگ» که ترک بوده و در حقیقت بنیاد فدراسیون‌ چین را او نهاده است و در اصل نامش «نورالدین محمد» بوده است، استاد مسلمان اهل ارومچی که به همراه شدن با مائو و کفایت کردن به یک سبک‌های رزمی به نام مسلامانان به زعم بسیاری از ترک‌ها خیانت بزرگی در حق این قوم کرد که البته نمی‌توان یک طرفه قضاوت کرد، شاید هدف او در امان ماندن و بهره‌مند شدن اقوام «هویی» از حمایت‌های جمهوری خلق چین و ایجاد جبهه‌ی واحد در مقابل امپریالیسم بوده است. خانواده‌های چینی که فامیلی‌های«لو، لی، وانگ» دارند ترک تبارند.

در هر حال مجموعه‌ی بالا برای اولین بار است که در دنیا به طور علنی مطرح می‌شود و تا کنون جز بزرگان خانواده‌ی رزمی که از ترک‌های مسلمان می‌باشند از آن اطلاع نداشته‌اند که به صلاح دید استادم و نظر به اینکه از دیدن این همه چپاول که نسبت به این ودیعه‌ی مسلمانان که به خاطر آموزه‌های اسلامی و از طریق ایرانی‌ها و ترک‌ها به گوش چینی‌ها و ژاپنی‌ها و کره‌ای‌ها و از این سه کشور به همه‌ی دنیا رسیده خسته شدیم و تصمیم به چاپ و افشای آن گرفتم. تا کی باید آموزه‌های اسلامیمان را یاد بگیرند و در غالب مکاتبی چون «شین تو، تائو، ذن و بودا» به خوردمان دهند؟ پس نتیجه آنکه رزمی به معنی کنونی‌اش متعق به ترک‌های ترکستان بوده و هست که بعد از اسلام و آموزه‌های اسلامی پیشرفت جهشی نمود و دنیا را تحت تأثیر قرار داد و اکثر بازیگران رزمی فیلم‌های دهه‌های «70،60،50،40» و حتی کنونی سینمای رزمی چین همین‌ها بوده‌اند که این مطلب بطور علنی برای اولین بار آن هم از طرف شاخه فرهنگی جیت کان دوی ایران فاش می‌شود و از این به بعد هر سخنی در این رابطه اقتباس از ما خواهد بود و «این مدعیان در طلبش بی خبرانند». ضمناً این مقاله را تقدیم می‌کنیم به انجمنی که در سال «1320» توسط دو بازرگان ایرانی ترکتبار مقیم ارومیه در ایران تأسیس شد و منشأ برکات بسیاری بود و کانون رزمی ما مدیون و متعلق به آنهاست و اساتید بزرگی که در جامعه‌ی رزمی گم‌نامند و حق بزرگی برگردن استاد ما میر حسن کوه کمری دارند استاد و معلم بزرگ «غلامعلی کسرائی عصر»، «مرحوم استاد بزرگ اسماعیل اویغور»، « مرحوم استاد باقر ملاح»، استادمان که رئیس انجمن بود و «10» سال پیش مرحوم شده و استاد بزرگ جیت کان دو که دوست نداشته‌اند نامشان فاش شود و استاد جیت کان دو «بهروز علیزاده» که بیشترین حق را برگردن استادمان دارد، ایشان خود را مدیون او و پدربزرگوارشان که در واقع اولین استاد ایشان بوده‌اند می‌دانند.

منبع:مجله رزم آور